The Pure - recenzja

The Pure to dodatek poświęcony głównym wrogom Wyklętych - plemionom Czystych. Do tej pory jest dla mnie zupełnie niezrozumiałym, czemu na dodatek opisujący najpopularniejszych antagonistów w Wilkołaku trzeba było czekać tak długo i aż do końca 2006 roku wymyślać ich praktycznie od zera, opierając się jedynie na szczątkowych informacjach. Na szczęście The Pure został w końcu wydany i okazało się, że warto było czekać.

 

Podręcznik jest w postaci, do której przyzwyczaił nas już White Wolf – twarda okładka, utrzymana w brązach i czerwieniach, przedstawiająca hordę Czystych spina 190 stron materiałów do Wilkołaka. Całość rozpoczęta jest czterostronicowym opowiadaniem, po którym następują cztery rozdziały, każdy zaczynający się krótkim opowiadaniem i związaną z nim ilustracją. Przeciętnie co trzecia-czwarta strona zawiera ilustrację, więc na zobrazowanie Czystych także nie ma co narzekać. Literówek jest niewiele, odesłań do strony XXX, tak popularnych w nowym Świecie Mroku, nie uświadczyłem. Jedyną naprawdę denerwującą wpadką jest, wspomniany jako podstawowa taktyka, Dar Distant Knife, który nie został niestety opisany w podręczniku.Tyle o formie, teraz o treści.

 

Rozdział pierwszy, A Pure Society, opisuje przeglądowo społeczeństwo Czystych. Poczynając od ‘prawdziwej’ historii wilkołaków do dnia dzisiejszego, poprzez światopogląd, wygląd watahy, aż po relacje z duchami. Znaleźć tam możemy również wersję przysięgi, której przestrzegają Czyści, wraz z dokładnym opisem grzechów, których interpretacje, jak można się domyślić, różnią się znacznie od kanonu uznanego przez Wyklętych.

 

Sporo miejsca poświęcono również werbunkowi – zarówno jego przyczynom, jak i metodom mającym przekonać wilkołaka do ‘wybrania właściwej strony’ - obejmującym nawet tortury. Kolejna obszerniej opisana kwestia w tym rozdziale dotyczy watah Czystych i ich terytorium. Warto tu wspomnieć, że totemy Czystych traktują wilkołaki jako sługi i zazwyczaj trzymają swoje watahy na krótkiej smyczy. Jedną z form społeczeństwa Czystych są konfederacje – lokalne sojusze watah (będące odpowiednikiem Protektoratów z The Rage) rządzące daną okolicą, i ustalające panujące w niej zasady.

 

Nic dziwnego, że dość dokładnie potraktowano też sprawę wojny – w tym rozdziale można znaleźć cele, które powodują, iż Czyści atakują swoich znienawidzonych braci i kilka taktyk, które stosują (jak odcięcie od zaopatrzenia czy demoralizacja). Na koniec rozdziału znajdziemy krótki opis jak Czyści radzą sobie w poszczególnych częściach świata.

 

Rozdział drugi, The Three Tribes, jak sama nazwa wskazuje, poświęcony jest trzem plemionom stanowiących społeczność Czystych. Każdemu poświęcono znaczną ilość miejsca – Fire-Touched i Ivory Claws otrzymali po 19 stron, zaś Predator Kings aż 22 strony, co w efekcie powoduje, że plemiona są opisane dokładniej niż Wyklęci w podręczniku podstawowym (czy nawet Lore of the Forsaken). Informacje umieszczone są według schematu:

- informacje o totemie plemienia oraz alternatywna wersja historii;

- zwyczaje plemienne, w tym rytuały inicjacji, pokuty oraz kary, metody rekrutacji i sposoby toczenia wojny;

- światopogląd, zawierający dodatkowe przykazania, archetypowy z danego plemienia, role pełnione w społeczności oraz opinie na temat innych plemion (z obu stron barykady), zmarłych, magów i duchów przekraczających Barierę;

- dwie lub trzy loże unikalne dla plemienia;

Dodatkowo, w każdym z opisów plemion wyeksponowane są elementy, które dane plemię uważa za najważniejsze. U Fire-Touched znajdują się dodatkowe informacje o wizjach oraz duży kawałek o werbunku, karach, zakazach i odbywaniu pokuty. W części o Ivory Claws położono nacisk na czystość (zarówno krwi, jak i zachowania – w postaci zakazów od Srebrnego Wilka), oraz na informacje o totemach. Kilka stron poświęcono temu, jak żyć wśród ludzi, znajdować odpowiednich partnerów, oraz wychowywać i chronić młode. Część poświęcona Predator Kings nie zawiera niektórych elementów z szablonu, albo są one potraktowane bardzo pobieżnie (kary, pokuta), co jest zgodne ze światopoglądem plemienia. Za to część o inicjacji zwanej Krew, Kość i Dusza, jest bardzo rozbudowana. To nie jedyna rzecz, która wyróżnia to plemię. Opisane są również skutki paktu ze Złowieszczym Wilkiem, w tym właściwe temu plemieniu następstwa zmian poziomu Harmonii. Opisano również charakterystyczne zwyczaje – zarówno te związane ze społecznością (Noc Serca, podczas której członkowie plemienia walczą ze sobą o najlepszych partnerów), jak i z wojną (pozbawianie głów pokonanych wrogów, oznaczanie własności krwią zabitych, kanibalizm). Znacznie więcej miejsca poświęcono również opiniom Predator Kings o innych, głównie Wyklętych.

 

Widać, niestety w sposób niekorzystny, że każdy rozdział był pisany przez inną osobę. Jak zaznaczyłem powyżej, trzeci fragment nie zachowuje nawet podtytułów wspólnych dla poprzednich dwóch, nie mówiąc już o poruszeniu tych samych spraw w sposób uporządkowany. Również pomiędzy dwoma pierwszymi częściami rozdziału są różnice – przykazania są umieszczone w innych sekcjach, Ivory Claws mają wspomnianych dwóch szczególnie znanych przedstawicieli plemienia na końcu, podczas gdy u Fire-Touched opisana jest przykładowa wataha – niestety aż na 4 strony. Zajęcie piątej części materiału poświęconego plemieniu opisem trzech wilkołaków jest nienajlepszym rozwiązaniem – na przykładzie pozostałych plemion wyraźnie widać, jak można było to miejsce lepiej wykorzystać.

 

Również wymienione archetypy, pomimo zajmowanego miejsca, są nieliczne i znacznie trudniej jest ‘z marszu’ zrobić postać Czystego wilkołaka niż Wyklętego. Inną wpadką autorów jest umieszczona w rozdziale pierwszym informacja, że Czyści mile widzą Beshilu i duchy opętujące ludzi, podczas gdy z lektury drugiego rozdziału wynikają informacje całkowicie z tym sprzeczne.

 

 

Rozdział trzeci, Scourge and Brand, poświęcony jest mechanice. Tutaj znajdują się zmiany w procesie tworzenia wilkołaka oraz watahy Czystych. Wbrew wrażeniu, które można było odnieść po lekturze dotychczasowych dodatków, pojedynczy Czysty wilkołak jest znacznie słabszy mechanicznie od Wyklętego – nie dostaje żadnych premii z Patronatu (choć w zamian za kropkę Renown z Patronatu otrzymują kropkę w Purity), otrzymuje jeden Dar mniej i ma dostęp tylko do czterech list (podczas gdy Wyklęci otrzymują ich od sześciu do ośmiu), jest bardziej wrażliwy na srebro (obrażenie lekkie co rundę przy dotknięciu), w zamian otrzymując tylko darmową kropkę w Atucie Totem.

 

W rozdziale tym znajduje się tylko jeden nowy Atut i jedna Wada (oba dla Ivory Claws), zasady przyznawania Renown (zupełnie inne od tych z podstawki i niestety bardzo pobieżnie i niejasno opisane), oraz listy Darów. Ivory Claws otrzymali dwie listy własnych darów (Agony i Scourging), oparte odpowiednio na bólu (zarówno jeśli chodzi o odporność, jak i zadawanie go) i oddzielaniu tego, co czyste od tego, co nieczyste. Pierwsza jest dość mocna, druga (poza pierwszymi dwoma Darami) przydaje się okazjonalnie. Fire-Touched również otrzymali dwie prywatne listy Darów (Disease i Fervor), bazujące na dwóch przypisywanych im cechach – skłonności do zarazy i manii religijnej. O ile Dary Zarazy są przeciętne, o tyle lista Ferworu jest jedną z najmocniejszych, co ma zarówno plusy jak i minusy. Postacie nimi obdarzone są rzeczywiście groźnymi fanatykami religijnymi, niezważającymi na własne życie, jednak praktycznie niewyczerpywalna pula Siły Woli i niemożliwość infiltracji plemienia (pierwszy Dar z listy umożliwia jako efekt uboczny rozpoznanie innych członków plemienia) mogą wpływać szkodliwie na kronikę.

 

Predator Kings otrzymują za to tylko jedną listę Darów (Savagery), która skupia się głównie na Szale, a nie zdolnościach bojowych. Żeby również mechanicznie byli królami drapieżników, trzeba jednak sięgnąć po The Rage i dać im dostęp do Darów przeznaczonych dla Blood Talons. W The Pure autorzy pod tym względem nie popisali się zbytnio.

 

Na szczęście na tym trzeci rozdział się nie kończy. Dalej mamy rytuały charakterystyczne dla plemion Czystych, w których opisach jest zawarte dużo ciekawych informacji o sposobie życia i tradycjach tych wilkołaków. Nawet pomimo znacznej mocy niektórych (jak choćby Rite of Scorched Earth pozwalający spalić całą okolicę w Cieniu), są zrównoważone i przedstawiają bardzo duży potencjał fabularny. Trzy przykładowe Totemy przedstawione dalej pozwalają zobaczyć, jaką mocą powinien dysponować przeciętny Totem Czystych. Podobnie Fetysze (osiem, plus trzy Taleny), są ciekawe i warte wprowadzenia do kroniki. Przykładem niech będzie Barwnik Hańby (Dye of Shame), farba pozwalająca Czystemu udawać Wyklętego przez krótki czas, dająca fabularne możliwości wprowadzenia szpiegów do społeczności Wyklętych.

 

Ostatni, czwarty rozdział, Storytelling the Pure, zawiera informacje dla Narratora o tym, jak wprowadzić Czystych do swojej kroniki. Informacje o umieszczeniu ich jako antagonistów są dość obszerne i wyczerpujące. Wiele pomysłów na przygody jest zawartych w teście, co czyni rozdział wartościowym, pomimo że w większości przypadków zahaczki nie zaskakują oryginalnością. Proponowane rozwiązania omawiają cele i metody wprowadzenia Czystych do kroniki – od umieszczenia ich jako łowców, poprzez pokazanie jak niewiele różni obie strony, do kuszenia bohaterów możliwością przejścia na ‘zwyciężającą’ i ‘mającą rację’ stronę. W tym rozdziale można znaleźć również sugestię o tym, w jaki sposób umieścić Czystych po tej samej stronie barykady, co Wyklętych czy jak pokazać, że są oni też ludźmi (znaczy wilkołakami), takimi samymi jak postacie graczy.

 

Następna część rozdziału skupia się na najpowszechniejszym spotkaniu z Czystymi – wojnie. Umieszczone są tu kolejne informacje o taktykach (i brudnych sztuczkach Czystych), metodach walki, wykorzystaniu terenu oraz sugestie dla Narratora, jak przeprowadzić starcie, w którym uczestniczy kilkanaście wilkołaków.

 

Kolejna część poświęcona jest przedstawieniu Czystych graczom – sposobach opisywania tych wilkołaków, ich mistycyzmu i różnic wynikających z zajmowanego terytorium (wataha Fire-Touched nie mająca kontaktu z Wyklętymi może przypominać zgromadzenie spokojnych mnichów-ascetów, podczas gdy taka, która zmuszona jest z nimi regularnie walczyć, może bardziej przypominać krzyżowców). Opisano tu również kulturę nienawiści Czystych, związane z nią sposoby rekrutacji i wynikające z tego pomysły fabularne. Znajdziemy tu również trzy ciekawe plotki, będące w praktyce pomysłami na gotowe przygody.

 

Część poświęcona odgrywaniu Czystych kończy się przedstawieniem nastroju związanego z każdym plemieniem, oraz wymienieniu za i przeciw rozegrania kroniki po ich stronie.

 

Sam rozdział zaś kończy się opisaniem settingu, w którym Czyści odnieśli całkowite zwycięstwo i dominują – Santa Fe w Nowym Meksyku. Setting opisany jest porządnie, z ciekawymi lokacjami, historią, przebiegiem wojny oraz zaczątkami przyszłych konfliktów. Opisane są również watahy z Santa Fe wraz z ich przedstawicielami – trzynaście watach Czystych i niedobitki Wyklętych.

 

Ciekawostką jest silne powiązanie z opisanymi w Hunting Grounds: The Rockies Górami Skalistymi – umieszczono możliwość interakcji pomiędzy dwoma settingami, zarówno w postaci agresywnych ruchów ze strony Czystych, jak i Wyklętych. Zresztą, White Wolf postanowił ten wątek rozwinąć, co widać w opowiadaniu wprowadzającym do The Rage, gdzie następuje interakcja pomiędzy dominującymi watahami obu regionów.

 

Podsumowując, The Pure to pozycja obowiązkowa dla każdego Narratora prowadzącego kronikę nowego Wilkołaka, zaraz po podręczniku głównym i na równi z The Rage i Blood of the Wolf. Cały dodatek wypchany jest przydatnymi informacjami, ciekawymi pomysłami i zawiera parę naprawdę inspirujących ilustracji (jak chociażby ta wilka ze strony 106). Pomimo uczucia niedosytu spowodowanego różnymi wspomnianymi w tekście uchybieniami i brakiem wyjaśnienia wszystkich kwestii, pieniądze wydane na ten dodatek na pewno nie będą zmarnowane.

 

 

Ocena: 5 / 6

 

 

 

Tytuł: The Pure

Autorzy: Aaron Dembski- Bowden, James Kiley, Matthew McFarland, Chuck Wendig

Ilustracje: Aileen E. Miles, Abrar Ajmal, Jeff Holt, Brian LeBlanc, Steve Presott

Wydawca: White Wolf Publishing, Inc.

Rok wydania: 2006

Liczba stron: 192

ISBN: 1-58846-336-2

Cena: 99,95 zł